Come As You Are a.k.a. Sartoriagram

Αντιμετωπίστε το προτελευταίο Sartoriagram πριν τις διακοπές όπως του αξίζει και ελάτε να τους αποθεώσουμε. Όχι για κανέναν άλλον λόγο ε, για τον γνωστό, επειδή τους πέτυχα έξω, να φοράνε αυτά το πρωί για να πάνε στις δουλειές τους.
Ντάξει, όλους εκτός από εμένα.

 

Playsuit ‘n the City: [Σαλοπέτ H&M, t-shirt Junkfood Clothing αγορασμένο από φίλο στο Λος Άντζελες παπούτσια Nike, σάκος Stradivarious, γυαλιά Hugo Boss, παμπάλαια μπαντάνα αγορασμένη από το Μοναστηράκι]

Πήγα την Άντζυ για καφέ στα Εξάρχεια, μια Παρασκευή, στις 1ο τα εχμ ξημερώματα, και πριν τον πιεί για να ανοίξει το μάτι της την έβαλα να ποζάρει κολλημένη σε έναν τοίχο. Πώς να αντισταθώ ΕΓΩ σε t-shirt Rolling Stones και λεοπάρ σνίκερς Nike. Με μερικούς ανθρώπους υπάρχουν λόγοι που είστε φίλοι, και η κοινή αισθητική δεν είναι πάντα άμοιρη ευθυνών. Κατά τα άλλα, αν η Μαλβίνα είχε δίκιο και ερωτευόμαστε πάντα τις γυναίκες που παραμένουν κορίτσια, μικρά κοριτσάκια, εδώ θα καούν καρδιές: μια τζιν σαλοπέτ, σαν 70s στολή, σάκος, σνίκερς. Αυτή είναι η αιώνια νεότητα.

Shoegal , Corporate [Jumpsuit Zara, παπούτσια και τσάντα ΝΑΚ]

Δεν υπάρχει κάτι που να εγγυάται με μεγαλύτερη σιγουριά τη μετάβαση από ένα ντύσιμο “απλό” σε ένα ντύσιμο “ενδιαφέρον” από τα παπούτσια και την τσάντα: χρόνια δημοσιογραφίας μόδας έχουν ξοδευτεί για να βρεθούν τα κατάλληλα, αξεσουάρ-συνώνυμα πόθου, και εδώ η (λαμπάδα όπως βλέπετε, που λένε και οι μάνες) Ειρήνη τα βρήκε αποφασίζοντας να πάρει κάτω από τις φτερούγες της δύο τάσεις, τη χρωματιστή γόβα και το κρόσι. Με δυο κινήσεις, σαν να λέμε, πέτυχε την αναγέννηση του μαύρου jumpsuit, και έφτιαξε ένα ωραιότατο αλλά όχι κλισέ ντυσιματάκι γραφείου. Φωτογραφήθηκε στο κατάστημα ΝΑΚ Shoes, στην Πανεπιστημίου.

Checked [Παντελόνι Zara, πουκάμισο McArthurGlen, παπούτσια Nike, τζώνη Zara]

Αν δεν επιληφθώ, είναι ικανός να πηγαίνει παντού με (το ίδιο) τζιν, All Star και ένα μαύρο τισέρτ (αν ανοίξεις το συρτάρι του θα βρεις εκατό. Ίδια. Τισερτάκια) – ευτυχώς όπως βλέπεις ασχολήθηκα. Γενικά ο Θοδωρής δουλεύει πολύ νορμκοριλίκι, ένα παντελονάκι, ένα παπουτσάκι αθλητικό, δεν τον νοιάζει, αλλά εδώ πάτησα πόδι και έγινε μια μικρή διαφορά με το καρό vichy πουκαμισάκι του. H δε ελάχιστη αντίθεση τού να βλέπεις έναν άνθρωπο με μαλλιά, μούσια και τρίχες εκεί που πρέπει (σκασμός ε) να φοράει απαλό ροζ, με ενθουσιάζει.

Echo Beach [Cropped top και φούστα Digitaria, γόβες Prada]

Η Στέλλα Παναγοπούλου είναι ο μοναδικός άνθρωπος στην Αθήνα που ξέρει τι είναι styling. Το έχω ξαναπεί, θα το ξαναπώ όσες φορές θέλω πρώτον επειδή δεν είναι ότι πληρώνω διόδια, δεύτερον γιατί μια-δυο καλές κουβέντες έχω πλέον να πω, καλό είναι να λέγονται. Η φούστα αυτή είναι ένα αριστούργημα ραπτικής από αυτά που μόνο σε brands τύπου Digitaria μπορείς να βρεις, το cropped top πρέπει να το συνηθίσεις γιατί συνεχίζω να το τερματίζν αυτό το καλοκαίρι, το μαύρο μπροστά στους άσπρους βράχους είναι λατρεία με παραληρηματικό τρόπο, είμαι εντελώς άβαφτη και δεν μπορώ να ισορροπήσω ούτε για πλάκα. Είμαστε στον Λαιμό Βουλιαγμένης, και, αν και στη στεριά, γέρνω λίγο περισσότερο από βάρκα.

Rock ‘n heels [Γόβες Rebecca Sanver, NAK]

Μπορεί να μην έχω δει φέτος ωραιότερες γόβες από αυτές. Νομίζεις ότι αυτή η δήλωση είναι βαρύγδουπη; Είναι. Επίσης, τα ψηλοτάκουνα παπούτσια ΝΑΚ είναι εκατό φορές πιο άνετα από ψηλοτάκουνα που έχουν το θράσος να είναι 100 φορές πιο ακριβά. Δεν έχω να συστήσω κάτι με περισσότερη σιγουριά. Ακούστε με.